هوا گـَـرم بود

نسیمـے مُلایــم مے وزیـد                                

چه هنــرے بود رقص ِ بلونــدے هایت در هوا

چه خنـَـک می شدے با آن آستیــن کوتاه

چه جذاب بـودے با آن عشـوه و خنده هـا       

 کنـــآرم نشستـه بودے

 و حس نکــردے

 لــــذت مرا

وقتے راننــده

مــرا "خانـوم" خطــاب کرد                 

 و تــو را "خانــومی"

...                                      

و مـن همچنان به خانم بودن خود مے بالم...